درباره پالیز
سنگ بنای گروه موسیقی پالیز را در سال ۱۳۸۳ کیخسرو مختاری و علیرضا کدخدازاده در هنرستان موسیقی سوره گذاشتند. نام این گروه در چهار سال نخست فعالیتش »گروه هنرستان« بود و در این مدت کنسرتهایی هم برگزار کرد؛ از جمله در فرهنگسرای ارسباران (۱۳۸۵) و تالار فارابی (۱۳۸۶).
از سال۱۳۸۷ نام گروه به «پالیز» تغییر یافت و تا امروز با همین نام به فعالیت خود ادامه دادهاست. از جملۀ اجراهای گروه پالیز میتوان به این موارد اشاره کرد: دانشگاه گیلان (۱۳۸۷)، تالار محراب (۱۳۸۷)، تالار سورۀ حوزه هنری (۱۳۹۲)، تالار رودکی (١٣٩٠، ١٣٩١، ۱۳۹۳، ۱۳۹۵) و جشنوارۀ «نوروز» کشور هلند (۲۰۲۱). همچنین در سال ۱۳۹۸ باب همکاری ارزشمندی با «خانۀ پایور» باز شد که ماحص ِل آن تا کنون ضبط آنسامب ِل دو قطعهی «هنگام می» و «راز و نیاز» از قطعات استا ِد زندهیاد فرامرز پایور است.
گروه موسیقی پالیز ضمن همکاری با آهنگسازانی چون علی صمدپور، سیامک جهانگیری، احسان ذبیحیفر و سعید هنرمند، قطعاتی از مفاخر موسیقی ایران مانند عارف قزوینی، علیاکبر شیدا، مرتضی نیداوود، علینقی وزیری، رکنالدین مختاری، حسینعلی ملاح، حسن کسایی، فرامرز پایور و دیگران را نیز به شکل صوتی و تصویری اجرا و ضبط کردهاست. آلبومهای منتشرشدهی گروه از این قرارند: «پالیز۱»: ۱۳۹۷، «پالیز۲»: ۱۳۹۹، «پالیز۳» و «پالیز۴»: ۱۴۰۲.
گروه پالیز برخلاف اغلب گروههایی که موسیقی کلاسیک ایرانی اجرا میکنند، نه «خوانندهمحور» است، نه «تکصدایی». آهنگسازی و تنظیم قطعات در پالیز اغلب چندصدایی (پلیفونیک) است؛ خواننده و نوازنده مکمل یکدیگرند و ساز نقشی همسنگ آواز دارد. ویژگی مهم دیگر پالیز تمرینات مستمر آنسامبل است که آمادگی و هماهنگی اعضای گروه را تضمین میکند. بنای گروه بر آن است که ویژگی ممتاز خود را در آهنگسازی، تنظیم و اجرای قطعات، چه قدیمی چه معاصر، حفظ کند تا مخاط ْب «پالیز» را از لحن و بیان منحصربهفردش بشناسد.